bir ağaca sırtını dayamak isteyen
kanser hastasının ağlayışı
annemin üzüntüsü
arkadaşların akrabaların konuşmaları kadar
boşunadır bu dünya
ayrıntıların şiiri
yalnızlığın şairi
dünyanın sonu kadar
saçma olacak bu kış
tehlikelere gitmeye hazırlanıyorum
özlemeye başladım özlemeyi
ne olduğunu unuttuğum duyguları bir çuvala sıkıştırabilseydim
içinde hiç taş olmazdı
satardım onları şiir bakkalımda
herkese güler yüzlü
gerekirse önyargılı
savunmasız
karakteri bozuk olan bir insanın sürekli kavga etmesi
ve ağlamaktan korkmaktan kaçarak
sezen aksu nun kendinden kaçan şarkısını bağırarak söylemesi
kadar çelişkili bir o kadar buruk ve acımasızdır bu pis mafya işleri
üzgün yada mutlu haykıracak nefesinin kalmadığı anlarda doktora koşan
ve ses tellerini sigortalayan geri kalmış sözde mega starların
şarkıyı duyguluymuş gibi söylemesidir
en sahte anlarımız
can sıkıntısının en beyaz yerde koyulaşması mıdır ölüm ve korku
bunu bende bilmiyorum
sesini çıkartmaya çalışan sessiz çoğunluğun kaderi gibi
