Zemherinin alacakaranlığında
hüzün çöktü
küçük bir kuşun kanadında
umuda yatarken
pejmürde bir tabloya
dönüştü yoksulluğu
ekmeğe hasret hayallerinde
umutlarını büyüttü
yoksulluk
yoksulluk neyse de
çaresizliğine yenildi
ardında
bir çift güvercin
ve
çaresizliğinin utancını bıraktı.
Hüznünü urganla keserek
beyazlarda dondurdu
düşlerini
yaşamını bir bedene hapsederken
yoksulluğu buhrani notalara
dönüştü
yoksulluk
yoksulluk neyse de
çaresizliğine yenildi
Cahit Aşıkoğlu