"Yazmak, bir hayaletle güreşmek gibidir; kazanırsan kimse inanmaz, kaybedersen kimse görmez." - Virginia Woolf"

Bir iki satır

Bir iki satırda mutluluk, bir iki satırdı gözyaşı... / Ne sen geldin, ne ben öldüm / Ne sen öldün, ne de...

yazı resim

Ağladım bir iki satır
Güneş doğuyordu, gece ölüyordu
Güneş doğdu!
Gözyaşlarım usulca kurudu
Dışarı çıktım dolaştım
Yarı açık cezaevi bu şehri
Bir denizi özlemiştim bir de;
Deniz mavisi gözlerini
Hiiiş sus söyleme
Yalancıyım biliyorum
Gözlerin mavi değildi
Ama maviydi özlemim, umutlarım
Ağladım bir iki satır
Akşam oldu ağırdan
Sözler tükendi ben tükendim
Geceler tükenmedi, bitmedi
Ne sen geldin, ne ben öldüm
Ne sen öldün, ne de...
Ben bir gün güldüm!!

KİTAP İZLERİ

Masumiyet Müzesi

Orhan Pamuk

Hatıraların Varlığa Dönüştüğü Yer: Masumiyet Müzesi "Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." Orhan Pamuk'un 2006'da Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanmasının ardından yayımladığı ilk büyük romanı olan Masumiyet
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön