Ağladım bir iki satır
Güneş doğuyordu, gece ölüyordu
Güneş doğdu!
Gözyaşlarım usulca kurudu
Dışarı çıktım dolaştım
Yarı açık cezaevi bu şehri
Bir denizi özlemiştim bir de;
Deniz mavisi gözlerini
Hiiiş sus söyleme
Yalancıyım biliyorum
Gözlerin mavi değildi
Ama maviydi özlemim, umutlarım
Ağladım bir iki satır
Akşam oldu ağırdan
Sözler tükendi ben tükendim
Geceler tükenmedi, bitmedi
Ne sen geldin, ne ben öldüm
Ne sen öldün, ne de...
Ben bir gün güldüm!!
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
