"Kitap okumaktan gözlerim bozuldu, artık hayatı daha net görüyorum; o da pek iç açıcı değilmiş." - Isaac Asimov"

Bitmemeliydi O Gece...

Bu sabah erken uyandım, / Karanlıktı hala ışığı yakmadım, / Uyuyordun sana dokunamadım., /

yazı resim

Bu sabah erken uyandım,
Karanlıktı hala ışığı yakmadım,
Uyuyordun sana dokunamadım.,
Uzun uzun sevdim gözlerimle,
Kirpiklerim uyandırmasın seni diye,
Çok fazla bakamadım yüzüne…

Tarifsiz bir hüzün vardı içimde,
Sebebi dün gece,
Gelgitini yaşadım aşkın,
İki damla kan aktı gözlerimden,
İlk ayrılığın mührüydü,
Temizleyemedim kalbimden…

Kapatıp çıktım kapıyı,
Sanki bir yerim eksikti,
İlk kez sokaktaymışım gibi yüreğim ürkekti,
Gözümden süzülenler sanki hiç bitmeyecekti….
Aklımdan yaşadığımız dün gece,
Hiç silinmeyecekti…

Boştu o koca kalabalık sokaklar,
Rüzgar fısıldıyordu yalnızlığı,
Dökülen yapraklara basıyordum,
İçim acıyordu,
Geldiğimde seni göremeyecektim,
Ellerini tutamayacaktım,
Günaydın diyemeyecektim,
Durmalıydın olduğun yerinde
Hiçbir yere gitmeyip kalmalıydın benimle,
Bırakmamalıydın hüzün yalnızlığında,
Belki de tek başına değil de
Ağlamalıydık birlikte.

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön