BEN İSTANBUL KADAR ACIYIM
Sanki başarını kadehlerde kutlamak için yaratıldım ben, Bursa yetmedi, İstanbul gecelerinin de müdavimi oldum ben. Aslında hoş bir seda bırakmak isterdim gelip geçerken, ya da buruk bir veda.
Belki de hüzünlü bir sonbaharda dalgalar kumsalı ninnisiyle öperken, en güzeli seni düşünmekti martı çığlıklarını dinlerken.
Hani hep geçmese derdim ama geçti zaman.
'Ben kumsalına geldiğim zaman, sen deniz olurdun ben umman.'
Aşk bir büyüdür, bir iksir, akıl tutulur, kalp esir. Ne yapsam, ne etsem boştur ne desem; hesap kapanmaz, sonsuz bir kesir.
Artık hüzün rüzgarlarının esme zamanıdır, İstanbuldan gitmek ve boş kadehlerde başarı kutlamak.
Dönüşü olmayan bir yoldayım, yürüyorum uzun uzun. İçimde dayanılmaz bir acı, tarifsiz bir hüzün.
Hoşça kal başımın tacı;
Ben İstanbul kadar acıyım,
Sen kendine acı...
ERDEN ERKİN
(Bir Deniz Masalı/2003 İstanbul/Hepsi bu kadar...)