büyüyünce acımadıki küçükken düşmüşken
çocukluğum soğuğun hakim olduğu yükseklerde geçti
o zamanlar çocukluğumuz üşümemek için sıkıca giyinmiş atkısı ,şapkası ,eldiveni olan şirin bir çocukça sevgiliyle geçti
büyüdük okullu olduk
o zaman öğrendik
herşeyi öğreniyorduk
gezmeyi ,yemeği ,içmeği, kadınlara kızlara dair herşeyi
okuldayken bu sefer sevgili kısa etekli dar, beyaz gömlekli yakası açık
insanın içini cız ettirecek kadar uçarı yaramaz birisi idi
sonra zaman geçti ünüversite başladı
sorumluluk arttı; biz iyice azdık
ama artık bizden önemli varlıklrda vardı yaşamımızda; düşünceler
düşünmek azgınlığımızı dizginliyordu
her defasında iç çekerdik
ne zaman bir açılmış saçılmış ateşli bir kız görseydik
düşünce bazında sevgili artık bütün bunlardan çok ötede idi
başka birşeylerde istiyordum artık
beni tamamlayacak birisi olmalı sevgilim diyordum
sarşın , esmer ,kumral aramıyordu bu gözler artık
yakışan davranış güzelliği idi bize yaşama paylaştığımız her ana
sevgiliden beklediğimiz buydu
farkında olmalıydı sevgiden istekten
arkadaş
