Can Karadeniz
Dudaklarıma asılı kalmıştı masum gülüşlerim
İstem siz bir kaderi takıp boynuma ayrılırken senden
O son veda zamanı nasılda vururdun kendini kıyılara
Bense çoktan yelken açmıştım uzak düşlere
Ayaklarım hiç bilmediğim bir yola yönelmişti beni.
Sularından ve senden uzaklara vay kara deniz
Titremesi bir başkadır rahatlamış deniz sularının
Aşk ile dirilişini seyretmek hoş, diplerlinde dalgaların
Ki sahillerine yüreğim çarpardı her gel git inde
Bir kez olsun göz kırpmadım arkamı dönüp giderken,
Terden tuzlu çorağa benzendi sırtımda gömleğim.
Sensizliğe tükeniyordum oy kara deniz
Şimdi yurtsuzum, sılamdan çok uzakta,
Derinlerimde kanayan sensin oy Kara Deniz
Hasret dolu, mavi sularına zincirledin yüreğimi.
Kim bilir şimdi yeşilin hangi tonu hâkimdir dağlarda
Aklıma düşüyor geçiyorum kendimden
Hayalin dalga dalga beynime vuruyor
Yanıyor tenimde can kara deniz.
Bilmem kaç derecedir şimdi Ünye’de deniz suyu
Hangi donuk tebessümde buğulanır ağlayışın çığlığı
Hangi merak böler yüreğimde ince kıyım sızıyı.
Simdi tüm hasretlerin bakiyesi yüzüme çarpan
Haydı uzat dalgalarının hışırtısını kulağıma
Ana sesi kardeş sesi / ille de yar, kara deniz.
