Bir rüzgarın üstünden geçtiği günün sonunda
Yenilir yutulur bir öfkenin çeşnisidir şiir
. . .
Her tarafına bulaştırır kuşları kalebodur teninin
Daktilolar karın ağrısı çeker kusma vakitleri
Terini tutar beş parçaya böler upuzun ellerinin
Sakindir sesinde kendini çoğaltan sosyoloji
Bilir, mahzendir unutmaya çalıştığı kemikleri
Bir kalbin eritilip çimentoya dönüştüğü düşte
Kağıt olmasın su olsun yeniden yazılsın kil
Çocukların inceldiği yerde toplansın gün ışığı
Ki yeniden sevebilelim kan kayıplı şiirimizi
. . .
Bir rüzgarın unutmayı seçtiği günün sonunda
Yenilmez yutulmaz egonun ürünüdür şiir
Temrin Dergisi / 18 / Ekim 2009
