Sonbaharı Özleyiş
Bir Ekim akşamının serinliğinde
Sonbahar'ın hüznünü yaşayabilmek için
Günlerdir gözlerim göğe dönük...
Güneş'in pırıltısına
Neredeyse dostluğumu yitirdim
Gönlüm tombul bulutlardan yana
Yağmuru bekliyorum...
Biliyorum;
Doğa'nın dengesi bozulalı beri
Baharlarımız kış oldu,
Kışlarımız yaz
Ama başımıza gelenler yine de az
Doğa'ya başkaldıran varsıllaşma tutkumuz
Yeşili yokettikçe
Mavi Bilyemiz de bizimle çile çekiyor...
Yağmuru düşlüyorum;
O tatlı serinliğiyle...
Yağmuru özlüyorum;
Çatlamış toprakların derinliğiyle...
Dört mevsimin yerini
Dert mevsimi aldığından beri
Kurak, çorak bir yalnızlık
Yeşilden uzak
Gerçekte bunlar, biz insanların
Yaşamımıza kurduğu ölümcül bir tuzak...
Ekim geçiyor;
Henüz çiftçi ekemedi tohumunu
Yoksa bu Dünya'nın sonu mu ?
Can çekişen bir Doğa
Ya sonra ?
Sonbahar'ı yaşamak istiyorum
Yağmur yüklü tombul bulutlarıyla
Yüreğim yitirmişliğin son umutlarıyla
Çırpınıyor, çırpınıyor
Soyu tükenen kuşun kanadı gibi
Korkuyorum yarından
Can damarımın kanadığı gibi...
Çevreye Bir Armağan
İnsanı yaratan da, yaşatan da çevre... / Çevreyi kirletirken, gerçekde bindiği dalı kesen insan; hava, su, toprak bağlamında doğal çevresini kirletirken, değer yargılarındaki bozulmayla, toplumsal çevresini de kirletmektedir. Kuşkusuz bu kirletiş; doğal-