"“Bir roman yazmak, kendi kendine evlenmek gibidir; boşanma davası açana kadar asla bitmez.” – Vladimir Nabokov"

Çocuğum

yazı resim

Uzun gecelerin,
Devingen salınımlarında,
Hipnoza düştü yüreğim.
Şimdi,
Seninle büyüyen bir çocuğum ben.
Çok bilinmeyenli denklemlerin,
En bilinenine koyuyorum kendimi.
X için, bölüyorlar beni bana,
Ben beni götürüyorum.
Şimdi,
X adında bir çocuğum ben.
Hayatın bana olan oranını,
Çok büyük buluyor birisi.
Ortak çarpanlar bazında, sadeleştiriliyorum.
Şimdi,
Hayat içinde, küçük bir "bölüm"üm ben.
Çocuğum çocuğum...
Şimdi,
Seninle büyüyen, adsız bir çocuğum ben.

18.01.2008

Yorumlar

Başa Dön