"Kitap okumaktan gözlerim bozuldu, artık hayatı daha net görüyorum; o da pek iç açıcı değilmiş." - Isaac Asimov"

yazı resimYZ

Bir söze takıldı da gitti aklım,
Sormaz mıydım bilseydim!
Belki affederdin
Susuyorum işte…
Başımda dolanan bulutlar tanık
Beynimde çakan şimşekler…

Yağmur dolanırken kirpiklerime
Ve Islak tenimden süzülürken her damlası…
Her elimi açışım tufan!
Biliyorum;
Avuçlarımda yağmur.
Ne zaman ansam adını,
Yağar üstüme üstüme…

Sen…
Gülme çizgilerimde
O en ağır vebal!
Tenimin kıvrımlarına oturmuş,
Keskin bir bıçak gibisin

Susuyorum işte…
Sormaz mıydım, bilseydim!
Nereden bilebirim?
Ey yüreğime acı çalan!
Yemin olsun, kızıl şafağa

Yemin olsun!
Yorgan görmemiş aydınlığa…
Yemin olsun yerdeki alın izine;
Sinek başı kadar gözyaşına!

Susuyorum…
Kendi yağmurumda boğuluyor
İçimin putları!
Ve Susuyorum;
Sustukça yeşeriyor çöl kumulları

Her elimi açışım tufan!
Biliyorum;
Affet diye dilime mıhlıyorum adını,
Utanıyorum…

Susuyorum…

KİTAP İZLERİ

Yırtıcı Kuşlar Zamanı

Ahmet Ümit

Ahmet Ümit'in Yeni Romanında Hafıza Bir Suç Mahalli Ahmet Ümit, sevilen karakteri Başkomser Nevzat'ı bu kez en karanlık dehlizlere, kendi zihninin tekinsiz koridorlarına sürüklüyor. Polisiye
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön