] ] ] ]
beklerken hayatımın en asil savaşçısını ne düşündüm biliyor musunuz?Belleğimde yaratılan bu savaşçının aslında var olmasının imkansız olduğunu...Kalbimin ve duygularımın bana oyun oynadığı şu son dönemde elimdeki fırsatları sırayla kaybediyorum.Birde annemle olan içsel kavgalarım beni hepten boşluğa sürüklüyor.Küçükken onu ne çok severdim,o benim ışığım,olmazsa olmazımdı...Şimdilerde ondan kaçışımın nedenini arayıp duruyorum ve vardığım sonuçlar elimde koca bir sıfırın varlığını hissettiriyor...Anne ben büyük bir savaşın içindeyim beni anla ,bana zaman tanı...Belki yeniden senin masum bebeğin olmayı başarabilirim.O temiz,saf,dudaklarından yalan dökülmeyen,arkasından fısıltılar işitilmeyen...o masum bebekliğime dönmeyi ne kadar istiyorum bilemezsin.Şimdilik sen beni diğer asi gençlerle kıyaslamaya devam et ama ben birgün karşına çıkacağım ve sana o saflığın bebek kokusunu saçarak sarılacağım.Umarım o zaman hala hayatta olursun...BEKLE ANNECİĞİM(sana hiç böyle hitap etmemiştim)masum bebeğin savaş veriyor içindeki kokuşmuş,kirli duygularıyla...
