Seni sevmek, uzak kıyılardaki hayal şehirlerini fethetmekti Eflatun..
Ben coğrafyanda kaybolmayı seçtim...
***
(Ha..
Mim..)
Ve sen Eflatun,
İçimde büyüyüp duran bir isyanla, hayalini gözlerime kazıyorsun hiç bilmeden.. Yokluğun vuruyor gözlerimin aynasına sessizce
Gözlerim bir bataklık Eflatun,
Hayalinin ormanlarında
Çırpındıkça derinlere çektiğim bir kurbandır özlemin
Bilinmez bu yol beni nereye götürür... Belki de kayboldum yokluğunun gölgesinde..
***
Ayaklarıma emanet ettiğim hasret götürürken beni sensiz şehirlere, bir kan damlar gökyüzünden güneşe..
Bahara varabilmek içindir kışlarından geçişim;
son durağım sen olmalısın işte bu yüzden
ve bahar
ay göğsünde menekşe...
Hayalin ki, umutların ana kucağı
ve zafer gözlerini gözlerimle kuşattığım bir sancaktır, sen dolu bir akşamda..
***
(Lâm..
Mim...)
Sana uzanmak Eflatun,
Kılıçların ve okların kuşattığı kızılca bir kıyametten sağ çıkabilmektir küçücük bir koyakta..
Bu uğurda ölebilmeyi isterdim Eflatun, kanlı bir kalabalığı tam ortasından yararken; ölemedim diye bana kızma, bil ki her zafer seni doğurur gürleyen meydanlarda..
Sana geliyorum Eflatun
ayaklarımda kan gölleriyle tüm barışları çiğneyerek...
***
Uzanırken, seherin kızıllığına aynalar; yırtılan bir çığlıkla uyandırıyorum umudu, sana geliyorum Eflatun, destanlar söyleyerek...
Ha..
Mim..
Kösler beni müjdelesin...
