Eriyen Benlik

Buruşmuş anılar ruhumun derininde,
Eriyor bedenim varlığın eleminde,
Sarar zihnimi yankılar bir anda
Acılar kavurur yüreğimi akan zamanda
Yüz tutmuş yok olmaya benliğim
Gölgeme hapsolmuş, gizlenmekte kimliğim
Adım atsam çığlık kopar sessizlikten
Korkarım ,kaçamam gölgeden,gerçeklikten
Çicekler solar,kaybolur her renk dünyada
Bitap düşmüş kalp ,hüzün hakim mayada
Zamanın silik izinde ruh çığlıklar atar
Karanlığın içindeki dünyada ufak bir ışık arar
Varlığa direniyor uçurumun ucundaki beden,
Keder tek gerçekliği sürekli nükseden,
Dur demek istiyor bir an bu acı silsileye
Pranga oluyor geçmiş, takılıyor bileğine
Yankılar acı , yankılar can yakıcı
Bitmeyen ızdırabın yegane aracı
Tükeniyor ufuktaki ufacık umut
Bu karanlık evrende keder tek komut