"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."

Gece, Ben

yazı resim

Bir adım attım soluğa
Bir adım daha
Titreşmeye başladı herşey
Ve hızlandım
Başladım koşmaya

İçinden geçtim, bir sokaktı
Sessizlik üretiyordu
Ben de üretiyordum birşeyler -sesler-
Camlar bizi izliyordu
Gidiyordum, yalnızdım -saat kaç?-
O yanıma sokulmuş duruyordu, bir sokaktı

Yanlarından geçtim; sessizlik yaşıyorlardı
İçlerinden geçtim; ateşler yanıyordu
İçlerinden geçtim; demir almıştı gemim
Gidişsizdi onlar, renksizdi, sorunluydu, sayısızdı

Evinin önünden geçerim her gün
Şairi bugün görmedim
Dün de görmedim
En son ne zaman görmedim?

Annesiz büyümüştü
Kimsesizimdi benim
Söyle, ne verebilirim ki sana?
Biraz kağıt, bulursam bir demet gül
Annesiz büyümüştü
Mutsuzluk mutluluk içinde
Bir sokaktı

Derken yavaşladım
Durdum
Batar gibi oldu güneşim -akşam değildi-
Kendimi buldum
Birşeyler sona erdi, bitirildi, tükendi
Bir köşede bulundum.

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön