bir garip kimseydin bu şehirde
sevmezdin her akşam oturup içenleri
ve kimse bilmezdi o zamanlar
düğüm düğüm içinden geçenleri
bir esmer kız severdin şiirler gibi
minyatür gibi ince
için içine sığmazdı konusamazdın
çıkıp yanına gelince
efkarını dağıtmıyor şimdi her gece
ard arda içtiğin sigara
ve başı boş akan ırmaklar gibi
dalıp dalıp gidiyorsun yollara
bütün sevdiklerin bırakıp gitti
yapayalnız kaldın artık
dokunsalar ağlarsın çocuklar gibi
büyüdü gözlerinde yalnızlık
biliyorum böyle değildin önceleri
türküler söylerdin sıcak
bir bekar evin var şimdi karanlık
bir odan var ağlayacak