GİDEMEZSİN
06.06.2004
Sanki hiç yaşamamış gibi
Sırtını dönüp
Mevsimin eylülüne söverek
Kış ortasında
Kurt yalnızlığıma bakıp
Ağlayarak
Çizilen kalpleri ağaçlarda
Yıllar öncesini
Yurt bahçesini,kampüs aralarını
Bakışlarımı bırakıp
Gidemezsin...
Yarım kalmış çayımın
Bitirilmemiş duamın
Karlı-yağmurlu saatlerimin
Bekleyişlerimin
Yaralı vakitlerimin hesabını vermeden
Gidemezsin...
Bitmeyen gecelerde,doğmayan günlerde
Anlarsın hayal kurmayı
Kirli gömlek gibi atmak istersin
Lanet edersin
Geçmişten ne kaldıysa yakarsın
O zaman
Bir çiçek büyür kabrimde/yalnızca
İşte o gün
Seni sevdiğimi de anlarsın
Ama ben şimdi anladım
Bu işi bitireceksin
Lami-cimi yok
Her şeyi mahvedeceksin
Ben ölmem gülüm
Her an sevdana koşarım
Sen,sen ol gülüm
Köşe başlarındaki gençliğimi
Gök mavisi düşlerimi,avucuna bırakılan
Ve hasretimi
Götürecek değilim giderken
Kalsın
Sana bıraktım
Özlemimle,sevdamla yanarsın belki
Yine de
Kurt yalnızlığımın hesabını vermeden
Gidemezsin
