Biri vardı ki adı Gül Hatun
Yanakları al,vucudu sütun
Nam saldı dört bir yanına yurdun
Gözünde dilinde,kuşun kurdun
Dili bal,kalbi kelebek renkli
Saçı belde,minicik elli
Vardığı yiğit,saraylı ehli
Kader bu ya,gözü selli
Yaşadıkca doğrulukta hep
Yaraya sargı,garibana cep
Dürüst ahlakta,bir mektep
Olmuştu vicdanlara,gülü serp
İyi güzel tez gidermiş öte
El açılır,yağan her rahmette
Nur içinde yat,gönülde beste
Umulur ki makamın Cennet’te
Güzellik her şeyde tam bir bütün
Helalinden emmişti ki sütün
Gönüle taht idi o büsbütün
Güzeller güzeli o Gül Hatun.
