Herkesin hayalleri vardır. Müzisyen olmak, futbolcu olmak, yazar olmak, çok zengin olmak mesela, yazları üç ay amerikada palm beach'te tatil yapmak, norveçte akşamları fyorkların arasında gün batımını izleyebilmek, en iyi arabaya binip, bodrumda havuzlu bir villada yaşamak ve daha sayamadığım onlarca şey..
evet bunlar benim de hayallerim arasında belki de. Şuan bunların hiçbirine sahip değilim ve çoğumuz da değiliz, belki hiç sahip de olamayacağız, ne kadar istesek de bunların olması çok zor. Ama yine de bunlar imkansız değil. Anlatmak istediğim hayallerinizin peşinden koşun teması değil, başka bir şey anlatacağım. Tamam, şuan bunlardan çok uzakta orta gelirli bir ailenin üniversite okuyan gençleriyiz sadece.
Anlatmak istediğim şey ney biliyor musunuz? şuan suriyede yaşıyor olabilirdik, şuan ve tüm dünyadaki her gece yatağa aç yatan bir milyar insandan biri olabilirdik, şuan afrikada açlıktan ölmek üzere, susuzluktan bir damla çamurlu su arıyor olabilirdik, annemiz ve babamız olmayabilirdi mesela, yetim olabilirdik, en büyük destekçilerimiz diye bir şey olmayabilirdi belki de, ya da nasıl desem, doğuştan bir organımız olmayabilirdi, bir ömür boyu kör kalabilirdik mesela, yeşili hiç göremeyebilirdik, denizin mavisini izleyemeyebilirdik, daha da korkutucu olan aynada kendimizi bile göremeyebilirdik, sağır kalıp hiç kimseyle bir ömür boyu tek kelime edemeden ölebilirdik mesela, ya da tekerlekli sandalyeye mahkum olabilirdik hiç yürüyemeyebilirdik belki de, hayallerin arasında futbolcu olmak da vardı değil mi ? Ama önce yürüyebildiğimizi görmemiz gerekir, yürüyemeyenlerin yerine koymak kendini, ya da akşam gideceğimiz bir evimiz de olmayabilirdi, televizyonun karşısına geçip kanepede uzanırken, sıcacık çayımızı içip o huzuru yaşayamayabilirdik klimanın karşısında, üniversite okuyacak zekaya sahip olamayıp bir ömür boyu ayda sekiz yüz elli liraya ev geçindirmek zorunda kalabilirdik, ya da konyada soğuktan ölen ayaz bebek olabilirdik mesela, daha kötüsü onun gibi soğuktan ölmeyip bir ömür boyu üşümeye mahkum kalabilirdik hepimiz, ailemiz ırakta amerika tarafından katledilebilirdi, vandaki depremde sakat kalabilirdik belki de, tüm bunları yaşıyor olabilirdik, daha pek çok sıkıntılarımız olabilirdi ömür boyu...
Beni anladınız değil mi ? Aslında ne kadar çok şeye sahibiz. Sahip olamadıklarımızın hırsıyla sahip olduklarımızı görmüyoruz çoğu zaman. Palm beachte yaşamayı deli gibi isteyip, şuan afrikada yaşıyor olma ihtimalini unutuyoruz hepimiz.
Sahip olduklarımızın kıymetini bilmeliyiz, kendimizi üzmeye hakkımız yok. Bu kadar imkan içinde kendimizi üzmeye hakkımız var mı sahiden, bence yok..
Kendinizi sevin ve hayatınızın kıymetini bilin, bir arkadaş tavsiyesi demeyelim de ricası diyelim; hatta bir arkadaş minneti..
