Geçen zamanin boşluğunda,
Yaprakları her gün solan bir çiçek gibiyim
Dagilmiyor, bulutlar hep yağıyor yagmurlar
Bahar yaklassa da canlanmiyor yapraklarım
Geçti ,yine hüzün bulutları
Saklayamadim gözyaşlarımi
Rüzgar eser süpürür belki bir gün
Ölümün ardından kalan kurumus toprakları
Yas geçince kaybedilen her cana
Her zamankinden daha fazla acı çekiyor beden
Bir yaprak daha düştü dallarimdan
Sessizlik ve gözyaşlarım geri kalan...!
Papatya
KİTAP İZLERİ
Engereğin Gözü
Zülfü Livaneli
İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku
