"Bana bir kitap verin, bir de kahve; gerisi zaten kendiliğinden saçmalayacak." – Dorothy Parker (kurgusal)"

İnsan Anlaşıldığı Üzere Yaşayan ve Umut Taşıyandır…

yazı resim

Her nefesin
Yetiştiği ve yerleştiği
Mekanlar vardır
Bazen şartlar zorlasa da
Çare adına bizardır
İçinde bulundu şartlar
Muvacehesince yaşayacaktır

Anadilden tutun
Şayet okuyabildiyle okul
Müfredadına kadar
Her işitsel ve görsel hadise
Onun dikkati nazarındadır
Her ne kadar
Kısır bir döngü içinde
Olsa bile azim ve marak vardır

İnsan meramını
İfade ederken, dinleyenin
Seviyesini bilmeli
Onun kavrayacağı
Kelimelerle melalini
Hasretmeye özenmelidir
Yoksa sadece bakılan ve ya
Anlamak için gayrete
Zorlanan nefesi görmelidir

Yani anlatmak
Veya yazmak sadece
Neticeye götürmüyor
Bilince ulaşmak için
Her türlü empati
Ve snerji isteniyor
Yoksa nezaketen
Dinlense bile
İştirak edilemiyor,
Suskun kalmak yetiyor

Öztürkçe denir
Bilmem ki kaç kişi
Bilmektedir
Özünden habersiz,
Reddi miras
İçindekiler de gereklidir
Yoksa her yol
Niçin meşakkatlidir,
Sabır ve kanaat
Derviş için zarurettir

Mustafa CİLASUN

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön