"Yaratıcılık, beynimi çamaşır makinesine atıp, programı 'düşünmeye son' olarak ayarlamak gibi bir şey." - Kurt Vonnegut"

yazı resim

Ah! dünya dünya sıkışmışım
Beynimde savaşıyor devler
Bir garip hülyaya salmışım
Bir yanımda haz, bir yanımda keder

Manaları hallaç edilmiş şiirlerin
Anlaşılmaz Mansur'um ben
Kimin elinde parıldıyor kalemim?
Gül tene değdiğinde vurulmuşum

Yedi kat gökte esen rüzgar
İndiriyor beni dibine yerin
Bir cansuyu değiyor çatlak toprağa
İlk bestesi oluyorum seherlerin

Cemre cemre beklenen bir bahardayken
Ayaza kesiliyor nefesimde ruhum
Kıyamet koparken soruyorum damardaki kana
Hangi duyguya bu sefer yolculuğum?

Çivileri dökülüyor tepemde semanın
Sanıyorum düşecek başucuma yıldızlar
En büyük arzıyım uzayın
Ve kör bir dev kaldı yaşadığım zamanlar

Ruhum kurulduğundan beridir bedenime
Kopan her kıyamete dendiki; bu sondur
Yetmedi kalıbım fikrini dinlendirmeye
Arıyorum derdime deva bir çamur!

Lakin karmaşık mevsimler takvimde
Ve akrep yelkovanı zehirlemiş
Can çekişiyor senelerim az ötede
Çırpınan gölgemde tek arzu güneş...

KİTAP İZLERİ

Esir Şehrin İnsanları

Kemal Tahir

Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön