Sabah olmuş... Şişede durduğu gibi değil ki meret!
Kırlangıç sesleri uyandırdı beni...
O kadar da susun demiştim halbuki...
Hiç kalkasım yok bu sabah..
Uyusam diyorum hep..
- Onu da görmeyecek miyiz bir gün?
Sonsuzluğa uykuyu, kirli bir Haziran günü mesela, toprak ananın koynunda... -
Ah o kırlangıçlar yok mu?
Git dedim; gitmediler, dinlemediler...
Bak gördün mü şimdi,
Yakalandım, gördü uyandığımı!
Bir '' merhaba '' deyip hasta evime,
Oturuverdi yine
Yanıbaşıma yalnızlığım...
Ah o kırlangıçlar yok mu!
O kadar da susun dedim...