Her şiir kırmızı başlar
Her çocuk altın altın parıldar
Altımızda sandalyeler koşarız caddelerde
Yerken, uyuklarken, çokça içerken koşarız
Nazlı günbatımı akşamüatlerinde koşarız
Kimbilir belki bir motokuryenin kaderini yaşarız farkındalıksız
Terkimizde nevale, oradan oraya yetiştiririz işte
Bir gün bir ışık alır bizi bizden
Gelir gider o ışığa çarparız
Sanki penceresi açık kalmış bir yaz akşamındaymışız gibi
Tavanda da, asılı bir lamba
Koşana kadar uçana kadar ölene kadar ışığı arar dururuz
Dedik ya her şiir kırmızı başlar
Her çocuk altın altın parıldar
Sırası gelen kararır
Sırası gelen artık karadır
