Kış yanığı yüzünde çingene gözlerin
Nasıl da kısık ve ürkek bakıyor
Yağmura yakalanmış aşıklar gibi ellerin
Birbirine kenetlenmiş kaçıyor
Ne yaparsan yap
bir çember gibiyiz biz
başladığı yerde bitse de
bittiği yerde başlıyor kaderimiz
Ne kadar kaçarsan kaç sevgilim
Söz sahibine benzemese de
Ağaç toprağına benzer her daim