Bir kızımız olsun istedim hep...
bukle bukle saçları,
kocaman, kapkara gözleri olan.
bembeyaz fırfırlı elbisesi
ve minicik ayaklarıyla evimizde koşuşturan.
akşam eve döndüğümde,
"baba!" diye çığlıklar atıp boynuma sarılan.
geceleri masallarla uyutacağım
ve uyurken gül yüzüne sevgiyle bakacağım
bir kızımız olsun istedim...
bir kızımız olsun istedim hep...
bayram sabahları cicileriyle
peri masallarından gelmiş kadar güzel olan,
güldüğünde gül yüzünde güller açan,
dudağını büküp, içini çektiğinde
masumluğu gözlerinden okunan...
beni sana, seni bana
bizi hayata, mutluluğa bağlayan
bir kızımız olsun istedim...
bir kızımız olsun istedim hep...
gece, gökgürültüsünden ürküp,
ağlayarak kollarımıza sığınan...
küçücük başına göğsüme dayayıp
kolları boynumda uykuya dalan...
ılık bir bahar günü parkta,
salıncakta sallanırken kahkahalar atan...
bir kızımız olsun istedim...
bir kızımız olsun istedim hep...
çizdiği ilk resimde
bizim mutluluğumuzu anlatan...
sen ya da ben uyurken,
gelip saçlarımızı okşayan...
yanaklarımıza öpücükler konduran...
evimizi varlığıyla, ışığıyla dolduran
bir kızımız olsun istedim...
bir kızımız olsun istedim hep...
günden güne büyüyüp serpilen...
ağırbaşlılığıyla prensesleri kıskandıran...
en büyük zevki dizlerimde uyumak olan...
akşamları elleriyle kahvemi yapan...
ve bir gün...
bembeyaz gelinliğiyle yuvadan uçan
bir kızımız olsun istedim...
SENİNLE...
