Közüme Ağladım
Bir köy yaylasında
Ay ışığında bir hayli yürüdüm
Yorgun dizlerimin dostluğuyla
Bir nehir gibi
peşin sıra sürüklenip durdum
yarım bir sevda uğruna
hep bu aşka yandım közüme ağladım
sevgi köprüleri kurdum
adını bilmediğim milyonlarca insan geçti
ama kendi lekesiz sevinçlerimi geçiremedim
ve bir gün bütün bulutları barış yaptım
ağladım insalığın üstüne
bütün mevsimlerin kardeşliği ile
Ozan Daimi KASAR