Yokluğuma her akşam yanlışlarla karalanmış gençliğimin son nefesiyle bir iki satır sevda,
Bir iki satır keder, bir iki satır yaşam yazmak için başlangıçlar arıyorum kendime.. Kendimin yokluğunda, yeni denizlere, yeni kelimelere yelken açma özlemi içinde turuncu bir balkondan veremli sevinçlerle hastane bahçesini seyretmekteyim. Ýçimde tükenen bir şeylerin son nefesi... ve ben tükenen bir şeylerin son demlerindeyim..
Pencerede sevgiyle sulanan, kulağına şarkılar fısıldanan çiçekler açıyor... Hastane bahçesinde elleri ayazdan donmuş bir adam yitik şehrimin son çocuklarını arıyor... hâlâ umutlu gözlerle...Ellerinde allı morlu balonlar.. Kanserlerin, doğumların, genç yaşta ölümlerin yoksulluğun ve bunlara inat yaşama sevincinin bahçesinde çocuklar arıyor baloncu...Ne çok zaman olmuştu seni bu şehirde görmeyeli... Ne çok zaman olmuştu...
Bense, hep en parlak yıldıza bakan penceremden karanlıkları izleyip durdum. Hayat vardı o cam kafeslerin dışında..
Bahçeli eski evlerde aşk masalları ve cinayet dedikoduları dinlenirken, yorgun bir otobüs geçerdi şehirden.. Geceye karışan sigara dumanları beni hep ürkütmüştü.. Oysa yol düşüncelerine kapılıp varlığımı yollara vurdum bu kez..
Nüfus cüzdanımda aşkın suretini taşıyorum.. Nihavent makamında şarkılardan sonra ben mazi oluyorum bugünlerin avlusunda..
Turuncu balkondan hastane bahçesini seyrede durdum saatler boyu..ve tek bir balon satamadı bizim yaşlı baloncu...
Evet, baloncu... Belki ben bunca zaman anlattığım şeylerin hiçbirini ANLAmıyorum..Kalemimin ucundan saçmalıklar dökülüyor kağıda...
En sonunda sen de tüm balonlarını salmadın mı maviliklere? Sen de karışmadın mı mavi rüzgârlara?
Doktorlar, hastaneler, bitip tükenmeyen tahliller sırasında.... Aşkın kendi yoktu, sureti vardı aslında...
Sen boş ver daracık lügatimi...Yokluğumda kalırsa bir tek kelime kalır hayattan bana...
Martıları ağlatma şimdi baloncu... Deniz aşırı diyarları anlatma... Düş-yazarın ölüyor...Bir gençlik uçup gider gibi maviliğe salınan balonların arasında...
Baloncu, martıları ağlatma..
Kalırsa,
Tek bir çığlık kalır
Hayattan yana/hayattan bana...
