"Edebiyatın en acımasız eleştirmeni, henüz yazılmamış olan kitaptır." – Umberto Eco (kurgusal alıntı)"

yazı resim

MASUM
Gözlerinin içine bakıyorum dalarken derinlere
Resminin tüm ayrıntılarını ezbere biliyorum
Gözlerinin içine bakarken ben, gülümsüyorum...
Masum tavırlarını hiç kaybetmemişsin; etmeyeceksin
Resimdeki kadar gerçek sensizliğim,
Yani yoksun... Yoksun ama hep yanımda
Yanıbaşımdasın...
Derin bir sessizliğin ortasında bir tek sen varsın, bir de ben...
Bir de saatin yorgun sesi
Seni artık sevmiyorum çünkü çok acı çektiriyorsun
En mutlu anımda aklıma gelip
Beni umutsuzlandırıyorsun, gözlerimin içine gülerek
Seni artık sevmiyorum; çünkü konuşuyorsun
Radyonun en cızırtılı istasyonunda bile
Şarkılar söyleyip beni hüzünlendiriyor,
Sensiz olduğumu hatırlatıyorsun hep sonunda
Seni artık sevmiyorum çünkü beni bağlıyorsun
Sürgün hayatı yaşatıyorsun bana varlığını saklayıp...
Geceleri uzatıyorsun hiç bitirmemecesine.
Seni artık sevmiyorum çünkü buluyorsun beni;
Hayal dünyamın en kuytusunda bile!..

KİTAP İZLERİ

Engereğin Gözü

Zülfü Livaneli

İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön