Bu gece de kal be çocuk dimağımı uyandırma
Annem evde yok nasılsa közde mısır patlatırız
Anlat haydi! Ne susarsın, gizlediğin bir şey mi var?
Dil çıkarıp karanlığa yıldızları çatlatırız
Uzaklaştıkça azalan
Şafak olanda kızaran
Sinesinde bozkırımın
Bir sararıp
Bir bozaran
Memleket
Benim.
Çıplak dağı
Harap bağı
Siyah göze
Düşen ağ/ı
Okşayıp öpen
Benim
Kan sürülmüş tuzağa
Dil vurmaya adanmış
İçtikte yanmış
Yandıkça kanmış…
Nasırlı eli
Küfürlü dili
Öldürüp engereği
Katranları yakan benim
Taş evimin harcına
Samanını katan benim
Ceylanın dudağına
On beşinde takan ben/im
Oğlağın beneğine
Unumun eleğine
Üzümün sineğine
Hasretle bakan
Benim
Sadeyağın ravağına
Mahallenin kavağına
Goca Osman’ın bağına
Türküleri yakan
Benim
Somun ekmeğin peşinden
Gurbete çıkan
Benim
Ortasına yüreğimin
Mıh’ları çakan
Ben’in
Şiirime ilham katan
Senin değil benim ben/im
