] çocukken camdan bir vazom vardı..içine hayallerimi doldurduğum.Hayallerim her yıkıldığında !.paramparça olurdu ...her yana savrulurdu parçalar !..bir köşede otururur seyrederdim öylece ,ağlamaklı gözlerle.sonra eğilir, itinayla toplardım her parçayı..özenle yapıştırır köşesine koyardım.Eskisinden sağlam olurdu.Kimse anlamazdı kırık olduğunu....Bir ben bilirdim...aslaa onarılamayacağını !!!...
