MEYDAN VERME
meydan verme solmasına gönül bahçeni canlandıran sevda çiçeğinin,
Dünyanı ışığından mahrum bırakmayan umut güneşinin,
Küskün olduğun hayatla barıştıran yaşama sevincinin,
Yüreğinde daim kalsın kıpırtılar yüzündeki tatlı gülüşün hiçbir zaman kaybolmasın.
meydan verme kurumasına aşk gemisini indirdiğin denizin,
İçini kavurup yok etmesine nefret ateşinin,
Kalbini oyuncak misali oynamasına sevmeyi bilmeyen vicdansız hainlerin,
Her zaman gözlerin ışık saçsın gönül sarayında yalancılar yer bulmasın.
meydan verme karalamasına gönül defterini aşkı tanımayan kalemlerin,
Parçalamasına seni ayakta tutan ümitleri hayatını karartmak isteyen taş kalplilerin,
Çıkmamacasına yüreğine batıp kapanmayan yaralar açmasına dikenlerin,
Yüzünde aşkı simgeleyen güller açsın güzel gözlerin ümitsiz bakmasın.
meydan verme kalbine girmesine yalancı sahte sevgililerin,
Gözlerinde parlayan ışığı elinden alıp seni karanlığa mahkum etmek isteyenlerin,
İhtiyacın olan güneşin önüne perde çeken iki yüzlülerin,
Kıymet bilmeyenler bir ömür senden uzak kalsın karamsarlık yüreğini esir almasın.
Meydan verme yıkılıp bir enkaz yığınına dönmesine seni hayatla barıştıran hayallerinin,
Kırılıp hayatında bir boşluk yaratmasına bir ağaç misali yeşeren ümitlerinin,
Manasız bakışların yer bulmasına gülücükler dağıtan gözlerinin,
Açık kalsın gönül kapın menfaatsiz gerçekten sevmeyi bilene sonsuza kadar hiç kapanmasın.
