İnsan bazen nadasa bırakmak istiyor ruhununadasa..em çaresiz, en yorgun, en bıkmış zamanlarından birinde insan karar veriyor ve nadasa bırakmak istiyor ruhunu. Herkesi bir yerlere göndermek istiyor, yaşamdaki her şeyi, eşi, dostu, arkadaşıkendini yalnızlığa bırakmak istiyor. Yalnız ve kopmak istiyor hayatın kervanından.
Kabuğuna Çekilip sıradan yaşamak istiyor gönderemediği tek şey olan hayatı. Sorular olmasın istiyor cevaplanması gereken, kimse çalmasın kapıları, zorunluluk olmasın isteklere karşı. Ve insan aydınlık karanlığının içinde ama mutlu, ama neşeli, ama kendiyle huzurlu çekiliyor kabuğuna. Sonra günlerden bir gün her şey tam istediğim gibi derken, durgun sular gibi yaşarken, bir zerrecik takılıyor gözüne küçük ama kendinden bin kat daha aydınlık. Sonra içinde bir his diyor ki git dokun ona, gurcala, karıştır, merakını yen. Nedir, nereden geldi ve neden burada? Sadece merak etmek adına el uzatıveriyorsun, istediğin tek şey dokunmak, görmek ve sonrasında tekrar yalnızlığına dönmek. Ve her el uzatışında bir yol ki dönemeyeceğini zannediyorsun, her dokunuşunda bir his ki kopamayacağını zannediyorsun. Bir masal başlıyor, roller senden bağımsız, senden ayrı, senden gayrıbedende bir savaş başlıyor aklın ve mantığın savaşı.
Bırakmak istiyorsun kendini, tıpkı dilek tohumu gibi. Hani bilir misin dilek tohumlarını? Birden uçarak geliverir, sonra yakalarsın, bir dilek dilersin ve tekrar üfleyip özgürlüğüne salarsın. Dilek tohumu olmak istiyorsun. Rüzgar seni nereye sürüklerse sürüklesin umurunda değil sanki. Bu gittiğim yer neresi? Neredeyim? bu yolun sonu nereye çıkacak? Bilmek istemiyorsun. Bırakmak kendini ve gitmekAma korkarak gitmekkorkarak..içinde o ürpertiyi hissederek
Bir masal..yalnızlığın içine küçücük bir zerrecik gibi doğan..seni alanseni kurallarından koparanhem korkutan hem mutlu edenhem gitmek istemediğin hem de gittiğinKorkmayı dahi bir süre sonra çok sevdiğin
BURADAYIM VE DÜŞÜNMEK İSTEMİYORUM DEDİĞİN
Sen benim masalımsınbense bir dilek tohumu gibiyim
BURADAYIM VE DÜŞÜNMEK İSTEMİYORUM.
