hayatımı hertaraftan sarmalayıp çevıren igrenç insan!çık artık hayatımdan yetmedimi hala bana olanlar?sahteliginle hayallerimi,ellerinle yureğimi,saçmalıklarınla beynımı,ateşinle küçük kibrit evimi yok ettin!!o masum durusum we manalı gozlerımın yerinisenden kalan tecrubeler sonucunda her an tetikte we nefret dolu bir ifade aldı!!
peki mutlumusun?
bende bıraktıgın o derin izlerin en derinliğine ulastığı noktada ben umutsuz halımle nefret dolu gozlerimle bakarken..sen gununu gun ederken mutlumusun?sevginin sahiliği buymus demek!!demek,deli gibi seviyorm diyen dudaklar bunlarmış!demek beni gerçekten takatsiz bırakan we aşkı yalan saymak zorunda bırakan kalp buymuş!!..
ne kaldıki geride bizden?üzgün gözler,bitmiş hayaller,sevgiye tövbe etmiş yürekler,yorgun sevişmeler..hayatım,hayatıma girdiğin ilk güne lanet yağdırmakla geçicek!!
ve o çok beklediğingeri dönüş hiç gerçekleşmeyecek!!..eğer bende söz namussa kendime verdigim bu söz ölüme kadar sürecek
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku