"Yaratıcılık, beynimi çamaşır makinesine atıp, programı 'düşünmeye son' olarak ayarlamak gibi bir şey." - Kurt Vonnegut"

Ölümüne Sevda

yazı resim

Seni özledim, seni sayıklıyorum şimdi boş odamda,
Resmini çizerken ağlıyorum camlara, duvarlara,
Kokluyorum baş koyduğumuz yastığımızı karanlıkta,
Kavuşacak ellerimiz belki musalla taşında.

Bir cenaze namazı kılınacak, sende duracaksın safta,
İyi biliriz diyeceksin, haykıracaksın soran imama,
İlk toprağı atarken üzerime, gözlerim gelecek aklına,
Bir amin deyip gidecek herkes, kalacağız baş başa.

Bir rüya gördüm deyip anlatacağım, inanmayacaksın,
Gözlerin donup kalacak, toprağı avuçlar gibi sarılacaksın,
Seni seviyorum diyeceksin, ilk suyumu dökeceksin
Güller açacak, iki metrelik bahçemi sulayacaksın

Benim olmazsan, karanlıklar kefenim olur demiştim,
Güneş ısıtmaz sensizken, üşürüm demiştim,
Şimdi bu kuyunun penceresi yok, ne eylerim,
Sırat köprüsünden gideceğimiz yolu beklerim

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön