"Bir yazarın yazmadığı tek şey, kendi cenaze ilanıdır. Onu da başkaları halleder, merak etmeyin." – Mark Twain"

Otobiyoğrafi

Sivas ellerinde sazı dinledim, / Kangal`ı, Bektaş`ı nazı belledim, / Soğuğu tanıdım, kışı dilledim, / Bir yılın sonunda ayrıldım ordan. /

yazı resim

OTOBİYOGRAFİ

Torosların tepesinde kurulmuş,
Gezlevidir benim köyümün adı. Anam, babam aynı köyde var olmuş, Mehmet oğlu CİHANGİRim Havva`dan.

İlkokulda çok eziyet çekmişim,
Beş seneyi altı sene etmişim,
Biter bitmez Hadimden de gitmişim, Ayrılmadım yine ilim Konyadan.

Öğretmenlik için çokça uğraştım,
Altı sene Ereğlide dolaştım, İvrizden de bir pencere ben açtım,
Vazgeçmedim yine yurdum Konya`dan.

Selçuk Eğitim`de üç zorlu sene,
Minnet etmem hayatımda kimseye,
Yetmiş dokuz öğretmenlik besmele,
Sivas ile ayrı düştüm yurdumdan.

Sivas ellerinde sazı dinledim,
Kangalı, Bektaşı nazı belledim,
Soğuğu tanıdım, kışı dilledim,
Bir yılın sonunda ayrıldım ordan.

On beş sene memlekette çalıştım,
Hem evlenip çorçocuğa karıştım,
Çocuk vardım; yıllar ile duruştum,
Anam babam terkeyledi hayattan.

Beş senedir çalışırım Çumra`da,
Tad alamam, zevk alamam dünyada.
Evim barkım, çok vâriyet olsa da,
Yine geçmem, illâ geçmem köyümden…
Çumra-2000

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön