] ]
' . . . . kırılmış bir ayna gibiyim bu günlerde,paramparçayım... ruhum,düşüncelerim,yüreğim,duygularım dağılmış her tarafa toparlayamıyorum..Kendimler kavga ediyorum habire ,kendime dar geliyorum.Sürekli iç sıkıntı,boğazımda bütün cümleler sıralanmış..Ağlasam biraz rahatlıcam ama o da olmuyor , uykusuz gecelerin esiriyim..
Gidesim var aslında,uzaklara çook uzaklara..Kaçasım var kendimden.Bu şehir boğuyor beni.Gittiğim her yer ,gördüğüm her şey canımı yakıor.Çok sevmenin bedelimi bu?İyide iyide insan az sevebilirmi ki? Kendimden kimliğimden mi vazgeçmem lazım daha az acı çekmek için.
Aşkta deneyim kazanılmıyormuş meğer...Bir uyusam ,bir daha uyanmasam mesela .Ölmek istemiyorum ben.huzurlu bir uykuya dalıp hep öle kalmak istiyorum.Çünkü uyandığımda gene aynı acıların beni bulacağını biliyorum.
Uğramıyor bana aşk,beni mutlu etmiyor
