"Ne kadar da çok 'yeni ben' görüyorum, eskileri yeterince 'ben' olamamış gibi." - Oscar Wilde"

yazı resim

Kirliydi sular, kar suları azgın akıyordu
Bir çocuk köprüden sulara bakıyordu

Demir köprünün korkuluğuna çıktığını gördüm,
kanlı suyun döşeğine çarptığını gördüm,

yolda diz boyu kar vardı,bata çıka koştum,
boğulmasın diye suya atladım,bir hoştum,

kurtulmamak için çırpınan çıplak çocuğa,
canhıraş sarıldım ölümün kucağında,

çıkardım sudan, zavallım ağlıyordu,
ayaz vardı,sabahtan beri kar yağıyordu,

ceketle sarıp ısıtmaya çalışıyordum,
yazın hiç gelmeyeceğini sanıyordum…
*

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön