"Bana bir kitap verin, size dünyayı yerinden oynatayım – tabi, o kitapta benim adım geçiyorsa." – Virginia Woolf"

yazı resim

Neden korkar insan
Neden acı duyar
Neden acıtır yalnızlık-
tan çok tekrar yalnız
Kalmak korkusu

Yıllarca bir insanı
Hücrede tutarsanız
Çaresiz
Katlanır da
Bir günlüğüne güneşe çıkartsanız
Geri dönmek istemez
Bir daha ya

Yalnızlığını da tam bırakamaz
İnsan bu yüzden
Tamamen özgür kalırsa
Geri dönmenin çok zor
Olacağını bildiğinden
Hücresine pencere ister de
Dışarı çıkmak işine gelmez
Eğer cezası bitmediyse

Rapunzel’i bilirsiniz
Eski bir masal
Prensesi kapatmışlar yüksek
Bir kuleye
Prensi geldiğinde
Saçlarını sarkıtmış pencereden
Kulenin en yüksek hücresinde
Kavuşmuşlar birbirlerine

Ama aslında Rapunzel
Bir daha hiç
Terk etmemiş kuleyi
Hiç bitmemiş o sonsuz
Yalnızlık cezası
Üstelik kapısınıda açmışken prens
Merdivenleri de varken kulenin
Korkusunu hiç yenememiş
Yüksek merdivenlerden inmeyi
Gözüne yedirememiş

Peki ne olmuş
Pencereden sarkan
O uzun sarı ince telli saçlarına
Yıllar sonra
Bitmedi mi cezası
O güzelim saçların hala

Bakın bir fikrim var benim
Masal bu ya
Devlerle cüceler
Hep beraber
İstersen
Kontesim sen de gel
Yıkalım o yüksek hücreli kuleyi
Bir daha kapatmasınlar Rapunzel’i …

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön