duy .. Sevgili !
ve ey..
uzak şehir !
biline ki
yâre seslenişimdir ;
rakı bardaklarının
beyazında bu hüzün,
madem ki yok senin yüzün
al ! vur düşüne mermisiz..
varlık ile yokluk arasında ki
o ince iple
as beni ...
memleketin orta yerinde...
sevmek ölmektir..demiştin..
yârim...
yaftam boynumda.....