Esme rüzgar esme yeter halim beter
Döküldü yapraklarım gülüm soldu oldum heder
Bir ben miyim çile yüklü kervancı,ne gezer?
Esme rüzgar esme esmezsen belki derdim biter
Gönül bağında bir sarı altın üzüm idim
Gün ve gün kırıldı dallarım üzüm üzüm üzüldüm
Ilık melteme gönül verdim tam yanına büzüldüm
Hoyrat rüzgara dönüştü meltemim süzüm süzüm süzüldüm
Gel yar ben ne ettim eyledim ki sana?
Kirpiğin az yere düşse kim koşardı senin yanına?
Ben elbette ki ben yar oy canına oylar canına!
Vefa hamalı diye anılır imişim vay bana oy canımın şanına!
Sen yine de esme rüzgar savrulmaktayım
Bu savrulmaklardan an ve an yorulmaktayım
Gel ılık meltemim oluver yine bak yalvarmaktayım
Esme rüzgar esme gayrı neredeyse sonsuz uyumaktayım.
18.05.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.
