]
yine esir düştüm güneşi doğmayacak bir güne
yine söz dinletemez oldum, acıyla kanayan bu gönle
neden deyip durdum içimden hep, bu acı neden ?
hep acı çekmek zorundamıydı, bu çaresiz beden?
ağlamak haram oldu hep geceler boyu, gülmek ise bir yalan
konuşmak bile anlamsızsa eğer,sessizliğinde oyalan
bir pencere açıldı derken kapanmış önümde kapılar
yok olan hayallerde silinip gider anılar
ne yalan olsa yaşam,ne de yaşamımız yalan
tutuştursada bizi alevi,içinden çıkmasa duman
ve yaşam bir hapistir parmaklıklar ardında kalan
bu hapiste hiç yaşamamıştır ki ziyaretçisi olmayan.