"İnsanlık, bu sabahki kahvemi bile hak etmiyor." - Dorothy Parker"

Seni yalnız ben severdim

Ne yüreklerden silindim,Gördüm,Sen ellerinde bahar yağmurları,Ben yüreğimde sevda yangınları,Böyle bir hayattan arta kalanlarıma,Yaşadığım yarınlarına,Hep kazanmadan yenildim...

yazı resim

Bir an gelir yüzünde çoğalır aşklar,
Sevinci,tebessümü yarınların sevdiğim,
Ben öncesinde hayatın
Ne şiirlerden geçtim,
Kelimesi yasaklı,yüreği yamalı bildiğim,
Koşarcasına hiçbir yazılmamışlığın,
Ve düşünmeden yaşanırcasına her aldatışlığın,
Düşmeden pençesine yüreksiz her ayrılığın,
Seni deliler gibi özlerdim sevdiğim,
Ve anlamaksa gözlerinden sevdalanmayı,
Ben sonrasında hayatın,hep suskunluk içinde
Ne yüreklerden silindim,

Gördüm,
Sen ellerinde bahar yağmurları,
Ben yüreğimde sevda yangınları,
Böyle bir hayattan arta kalanlarıma,
Yaşadığım yarınlarına,
Hep kazanmadan yenildim,

Ve gün bitimleri,
Her gece yalnızlığa ben giderdim,
Çoğalırdı aşklar yüzünde,
Paylaşılırdı,
Bir ömür yaşanırdı,bilirdim,
Sevdiğim,
İşte böyle bir hayatta seni yalnız,
Yüreğim bilerek,
Hep ben severdim.....

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön