Yaşadığımıztoplumun, ençok göze çarpanyerleşiközelliklerindenmaddeleşme; İnsanlarınbirbirine olandayanışma ve sevgiyiyaşayabilmegibiolgularınasetçekenbir unsurdur. Sevgi olgusu,maddenin esaretinden kendini kurtarabilmiş, ruhumuzun yegane sığınağıdır. Sevgi;gözle görülmez, elle dokunulmaz, sadece hissedilir. İnsan yaşamına güç verir. İnsanın, insan olabilmenin doğal bir ürünüdür.. Onu bulmak ve onunla bütünleşmenin tek bir yolu, insanın kendi iç dünyasıdır. O halde, sevgiyi bulup görebilmek insanın kendi iç dünyası ile barışık olmayı gerektirir. Bu,başarıldığında onu görüpalgılayabiliriz.
Sevgi, sezmek, sezebilmektir. Filizlenmesi için ise egonun olmadığı bir ortam gerekir. Örneğin biz anne ve babaları göz önüne alalım. Çocuklarımızı çok severiz şüphesiz. Onlar adına neler yapmayız, canımızı bile verebiliriz.. Ömür boyu onlarıkendidüşüncelerimiz paralelinde görmek isteriz. Oysa bu şekilde istemeden onlara kötülük yaparız. Neden mi? Tamamen kendi egolarımızın tatmini arzusundan, onların kişiliklerini reddederekkendi uydumuz haline getiririz.Kendi açmazlarımızın veegolarımızıntatmininionlarınvar oluşlarında ararız, kendi yetmezliklerimizi çocuklarımızın kişiliğinde yenme arzususizce de kendi egosal görüntülerimiz değil midir? Anne babaya güdümlü ve sürekli yönlendirmeye yatkın bir nesilyetiştirmenin, evlat sahibi olma coşkusu ile bir bağının olmadığını düşünmekteyim.
Sevgide ayırım, yönlendirme ve şartlandırma olmamalıdır.Sınırsız bir sunuşla gelmelidir. Zengin, fakir güçlü, güçsüz, güzel, çirkin gibi zıtlıklardakiinsanları aynı kefeye koyarak aynı hoşgörü ile değerlendirebilmeerdeminin gösterebilmesidir sevgi.
Dünyada bütün zenginliklere ve servetlere sahip olabilirsiniz. Bu nitelikler, dünyevi ölçülerde insana sunulan emanetlerdir..Oysa Sevgi, insana sonsuza dek sunulan bir servettir. Bir kez kazanılır, bir daha değeri yitmez ve aksine her geçen gün artar. Hayatımızın aydınlık, huzur ve mutluluğu sonsuza dek devamını sağlayanen önemli güçtür. Ölümden sonra bile herkese yansıyışını sürdürebilen yegane duygudur sevgi. Kesintisiz mutluluk aracı olmakla birlikte, dünyanın en çok sömürülen ve kötüye kullanılarak yıpratılan bir duygudur aynı zamanda.
Yaşam yolunda en büyük rehberdir sevgi.Ancak, ona ulaşabilmek için sevmesini bilmek gerekir. Sevmeyi öğrenen insanın hakkıdır sevilmek. Herkese özünüzden kaynaklanan sevgidolu bakışlarla baktığınızda, sevilme coşkusunu da yaşayabileceksiniz..Seven insan, bilinçli olarak acı çektirmez sevdiğine. Çünkü, birlikte ağlanır ve birlikte gülünür.Adeta iki ayrı yarımın eksiksiz ve mükemmellik içinde tamamlanmasıdır. Çünkü sevgi mükemmelliktir.
Sevgigerçekçilik ve yürekliliktir aynı zamanda. Seven,sevdiğiniyargılamak durumunda kalsa dahi sonuç ne olursa olsun sevgi bağı yara almayacaktır. Bu sonuçlar nedeniylebelki üzüntü ve burukluklar yaşanabilir,ancak çok kısa zamanda tüm bu olgular da sevgi potasında eriyecek ve anlayışa dönüşecektir. Özdeki ilahi kaynak olduğundan, özün dışa yansımasıdır.
Birbirini seven iki insanın birbirine sunabilecekleri en büyük ödül yine kendileridir insan sevdiğinden korkar, çünkü sevginin içinde saygı da vardır. Bu sevgi ve saygı ile sevilen, ürkütülmekten, gücendirilmekten ve üzmekten korkulur.
Sevgi, kadınla erkek arasında ilk hissedilen ve etkisiyle adeta iki bedende bir ruh şekli ile ortaya çıkan, birbirlerini tamamlama, düşüncelerinde, hareket ve beklentilerinde sanki bir olmuş ve hep bir kalacakları iddiasındaki insanların yarattığı tutku silsileleridir.
Sevgiden kaçılmaz, eninde sonunda gönül kapınızı çalacak ve mutlaka kendini hissettirecektir.Belli bir zamanı da yoktur ayrıca, ne zaman ve nerede karşılaşacağınızı bilemezsiniz.. Sevgiyi aşk kademesine getirdiğinizde hem duygu hem coşku ve hem de tutkuya sahip olabilirsiniz. Ancak sevgi özen ister, sevilmek için ise önce hak etmek gerekir. sahiplenmekten ziyade paylaşabilmektir. KısacaSEVGİSEVGİYİ YAŞAMAKTIR..
Ben mi, Sevgi’yiçok geç de olsa yakalayabildim ve öylesine bir sevgi ile yaşıyorum ki, aşk mertebesinden de tutkudan da öte, sahi tutkudan sonraki duygunun adı ne idi?
A.IŞIK27/09/2003
