Soldurdular gülümüzü
Öldürdüler dölümüzü
Elim varmaz
Dilim yanmaz
Sarıldım tenine
Cansız düşüverdi yere
Boş beşik sallandı kendi kendine
Kurşun açmış karında
Koca bir delik
Düşmüş başı bir yana
Masum yavrum
Kanlar içinde yatıyor yerde
Yavrum ebedi uykusunda
Lübnan bombalar altında
Altında kalan çocuklar
Asiliğimiz mitinglerde kaldı
Sloganlar, yürüşler kar etmiyor
Ne zaman uyanıp
Yapacağız başkaldırıyı?
Yusuf Ter 30.07.2006
Saat 23:32 İsviçre
Bu şiirin hikayesi:
Sevgili abim Şair Harun Yiğit msn den bana bir resim gönderdi
Lübnanlı bir çocuğun uzanmış yerde yatışıydı.
Resme bakarken dilim damağım kurudu,gözlerim buğulandı.
Aklıma ne geliyorsa saymaya başladım. Savaşa karşı
neler yapmamız gerekiyor, neleri yaptırmamız gerekiyor.
her yıl bir Ağustos İsviçrecin kurtuluş yıl dönümü, havaiyi fişekler
Gök yüzünü bombalarken, milyonlarca para mermilere aktarılırken
çocukların elindeki maytaplarla oynarken,
gerçek bombalar düşüyordu Lübnanlı çocukların başına.
Bu şiir doğdu ağladım ağladım sıcacık kadınlarının koynunda yatanlar
açlıktan sefaletten habersiz yaşayanlar: NEZAMAN UTANACAKSINIZ
BU UTANMAZLIĞINIZDAN! ! ! .
