"Yazmak, aslında hayatta kalmak için kendime anlattığım yalanların bir günlüğüdür." - Albert Camus"

Sonbahar Geldi̇ Yi̇ne

Sonbaharın hüznüyle başlayan bu şiir, dökülen yapraklar ile aşkın geçiciliği arasında derin bir bağ kuruyor. Doğanın döngüsü içinde yeniden filizlenecek midir sevgimiz? Şair, ilkbaharın gelişiyle yeniden canlanma umudunu taşırken, zamanın akışında aşkın izlerinin kalıp kalmayacağını sorguluyor.

yazı resim

Ah sevgilim sonbahar geldi yine,

Yerlerde rengarenk yapraklar...

Tadına varmışcasına yaşamın her renginin

Ağaç veda etmez, dalar ise uykuya

Yapraklar mıdır veda eden yaşama?

Ah sevgilim sonbahar geldi yine,

Rengarenkti bir zamanlar aşkımız,

Döküldü mü bizim de yapraklarımız?

Canlanır elbet, ilkbahar geldiğinde ağaç...

Ya aşkımız, filizlenir mi ağaç gibi

Ve gün dönecek yine sevgilim,

Rüzgar ılık ılık esecek

Dallar yine uzanacak göğe yemyeşil

Bir tomurcukta gizli kalmış aşkımız

Unutmaz aşkın rengini doğa

Bahar bizi de hatırlar mı,

Gövdesi çok yaşlanmış ağaçta,

Yoksa dallarda eksik mi kalır adımız?

Leyla Ünal

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön