İnsan bulunduğu düzeyle yaşar. Bu tarihi gelişimle farklılık gösterir. İnsan için şuç işlemek günümüzde yanlıştır ve cezalandırılacak bir şeydir. Bu konu neyi yanlış görüp neyi doğru gördüğümüzle alakalıdır. Bu gün çalmak bir suçtur çünkü belirli kriterlere göre insanlar bunu toplumsal düzen için yanlış bulmuş ve uygulamışlardır. Ancak günümüzde fiziksel varlık eskisinden olduğundan daha önemlidir ve gelişime baktığımızda büyük savaştan önce bunun daha da artacağını söyleyebiliriz. Fiziksel varlığın değerinin iyice arttığı ve yalnızca fiziksel varlığın bir anlam ifade ettiği dünyayı bir düşünelim. Orada suçtan söz etmek söz konusu değildir. Çünkü fiziksel varlık olan insan bu gün tanıdığımız anlamda bir insan değil robot olabilir. Tam bu noktaya ulaşılmasa da buna çok yaklaşılması mümkündür. Belirli şeyleri isteyen ve onlarla tatmin olan insan toplulukları hayvan sürüsü gibi yaşadıklarında yapay bir ahlak anlayışına sahip olacaklardır. Bu insanlar doğru ve yanlışları kendi seçtikleri için değil kural bu olduğu için uygulayacaklar. İnsanların bulunuşluk düzeyi – kutupta neredeyse son noktaya ulaşacak ve bu insanlar bilim ve teknolojide çok ileriye gidecekler. Ama sevginin olmadığı, sevgilinin olmadığı, sevinç ve üzüntünün olmadığı bir dünyada yaşayacaklar, tabi buna yaşamak denirse. Kural olarak kendi seçimleri olmayan şeyleri gerçekleştirecekler. Yaptıkları şeyleri olması gereken bu olduğu için yapacaklar. Tüm tercihler listelenecek vs. o dünyada yaşayan insanın akla ve fiziksel varlığa ihtiyacı olacak. Bu duygusuz hayvan sürüleri muhtemelen daha modern? olacaklar.
Bu günde insanlara sunulan bu ürünler aslında insanın insan olma kabiliyetini yitirmesine sebep olmaktadır. Aynı zamanda tüm bunlar daha modern daha matah bir şey olarak sunulmaktadır. Halbuki insanın varlığı yalnızca fiziksel olsaydı bu gün bizler olmazdık ve bizden öncekiler. İnsanlık çok yanlış bir yolda çok hızlı adımlarla ilerlemektedir. Dünya insan içindir ama bu bizim bildiğimiz insan. İnsan kendi varlığını sadece fiziksel varlığa indirgediğinde o zaman insan değil yalnızca bir hayvan olur ve insan için olan bu dünyanın varlığı anlamsız hale gelir. İşte bu en büyük sondur.
Bu insansılar artık robot oldukları için onlar için doğru ve yanlıştan, iyi ve kötüden, şuç ve cezadan söz etmek söz konusu olmayacaktır. Orda kimse çalmayacak çünkü çalmak için insan olmak gerekir. Orda kimse öldürmeyecek, kimse sevmeyecek, kimse kızmayacak, kimse trafikte durup sopalarla birbirine girmeyecek, kimse gülmeyecek, kimse ağlamayacak, kimse tatmin olmayacak(her manada), kimse inanmayacak… işte böyle bir insanlıkta şuçtan söz etmek imkansız olacak ve öyle olmasındansa şuç işlemek daha iyidir.
