Bir kitabı hiç bu kadar içimden gelerek okumamıştım. Yoksa tanışsam beni anlayabilecek bir yazar mıydı bu kişi? İçime hapsettiklerimi yazmak isteği uyandıran bir kitap bu. Ama ben bu mahkumların hapishanelerinde kalmalarını istiyorum bir taraftan da. Kimin söylediğini yapacaktım? Yazarak rahatlamamı söylediğini sandığım yazarı mı, yoksa... Kim söylüyordu içimde isyanlar çıkartan bu mahkumların cezalarını arttırmamı ? Peki kim söylüyordu onların yerini boşaltmadan yerine (onları daha da azdıracak) mahkumlar yerleştirmemi? Aklım, duygularım, mantığım ya da! Evet, bana bunu söyleyen çevrem idi..!
Peki onları dinlemeli miyim? Yoksa, benim içimde fırtınalar kopartan bu düşünceleri yazmalı mıyım? Şu anda hiç bir şey bilmiyorum. Sadece kitabın devamını düşünüyorum. Ne garip bir roman aslında. Tesadüflerle dolu. Acaba bu tesadüfler acılara mı yol açacak? Benim yaşadığım gibi...
Belki endişelendiren, bu yazdıklarımı aklımdaki kişinin okuyup, hiç beklemediğim bir anda yüzüme vurmasıydı. Bilmiyorum. Beni darmadağın eden duyguları, düşünceleri...
Yazarlar, nasıl yazıyorlar düşüncelerini özgürce? Altlarına imzalarını atarak nasıl yazıyorlar düşüncelerini ? Onların yazılarını yüzlerine vuran, bir tartışma olduğunda yazıların yüzerine vuran insanlar yok mu etraflarında?
Bu yüzden küçüklükten beri sevgi ve saygı beslediğim yazarlığa ulaşamıyorum belki de. Belkide altına imzamı atmadan sergilemeliyim sanatımı...
Peki şimdi yazdıklarım ne? Bu düşünceler içerisindeyken yazılarımda "tio" vermemin nedeni ne? Yoksa bu yazılar SUSKUNLUĞUMUN ÇIĞLIKLARI mı?
YZ