"Yazmak, aslında herkesin okuduğu bir günlüğü, kimsenin okumadığını umarak tutmaktır." – Virginia Woolf (kurgusal)"

Unuttun Mu Yoksa Beni?

Ben... / Uçurumların eşiğinde sevdamın ağır yüküyle, / Zerre kadar umuda tutunmaya çalışırken düşmemek için! / Parmak uçlarımdaki gamsızlığın aşağı çekerken, beni. / Sen zevkinin doruklarında, halimi görmemezlikten gelip, / Unuttun mu beni yoksa? ey

yazı resim

UNUTTUN MU YOKSA BENİ?

Ben...
Yanarken özlemlerinin ateşlerinde,
Kah çıra misali! kah volkan misali.
Kızıl eriyiklerde kavrulurken yüreğim,
Sen başka alemlere dalıpda, seni sevdiğimi;
Unuttun mu beni yoksa? ey vefasızlar vefasızı!

Ben...
Uçurumların eşiğinde sevdamın ağır yüküyle,
Zerre kadar umuda tutunmaya çalışırken düşmemek için!
Parmak uçlarımdaki gamsızlığın aşağı çekerken, beni.
Sen zevkinin doruklarında, halimi görmemezlikten gelip,
Unuttun mu beni yoksa? ey vefasızlar vefasızı!

Ben...
Ölümlerin en şiddetlisine direnirken senle yaşamaya,
Can vermenin acısını her an yaşarken yokluğunla!
Senden her bir hatırada, zorakide olsa soluklanıyorken.
Ab-ı hayatı yabancı kollarda kahpece yaşayıpda,
Unuttun mu beni yoksa? ey vefasızlar vefasızı!

KİTAP İZLERİ

Tutunamayanlar

Oğuz Atay

Tutunamayanların Edebi Ayaklanışı Oğuz Atay'ın anıtsal eseri "Tutunamayanlar", 1972'de yayımlandığında Türk romanında bir deprem etkisi yaratmıştı. Yarım asır sonra bile, bu sarsıntının artçıları edebiyat dünyasında
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön