Üşüyorum, bu mevsimden mi, yazdan mı, ellerim buz gibi titriyorum, yaz güneşinin altında. Etrafta bir neşe, bir kalabalık ve her caddede ayrı bir şenlik, ayrı bir kutlama. Genç kızlar yaşamın bu ağır sıcak havasında şen kahkahalarıyla arzularını yaşıyorlar. Hangi caddeye baksam, hangi yöne gitsem, titriyorum. Kızların bu arzulu yaşama güdüleri yok bizde, belki bu yüzden yanlızım.
Anladım!
Yersiz yurtsuz kalınca üşüyorum
Üşüyorum kendimden mi içimden mi caddelerden sokaklardan mı? Yönümü kaybettim bu sokakları tanımıyorum, hiçbir insanın yüzüne aşina değilim. Bu çarşılar, mağazalar ve ışıltılı vitrinler, hangi zamanın ürünü, ben hangi zamandayım. NEREYE SIĞINAYIM.
Üşüyorum, segilim nerede annem nerede çıplak kaldım bu bilmediğim kentin orta yerinde yaz günü, kime söylesem bunu, ifşa eder sırrımı. Beni işaret eder herkese ve ben o zaman yarım kalırım, cümleler boğazımda düğümlenir, çünkü gözlerde bir soğukluk bir umarsızlık ve yalanlar. Nasıl söylerim ben, hangi cümleyi kurarım yalandan. Beceremedim yalandan yaşamayı.
Üşüyorum giysilerimden mi, kanımdan canımdan mı? Zihnimin girdaplarında bir soğukluk. Yalnız bir umut kaldı kalbimim bir köşesinde, çocukluk aşkı, ve kalan son kırıntılar sevgilim. Yüzünü unuttuğum ama beklediğim kadın. Kimbilir nerede kimlerle kaldı. Bu kentlerden bu kent kadınlarından kaçtığımdan seni hayal ediyorum. Bir kalb bir insan çıkarsam aralarından seni sonsuza kadar içime gömerim. Nerede hangi kadın ne kadar insan ki bilemem. Bilmediğimden, öğrenemediğimden kalamıyorum bir kimseyle, hep yalnız hep kendi içinde yaşayan malum şahıs.
Anladım!
İçim ısınmıyor anne.
Üşüyorum yalnızlıktan mı, kimsesizlikten mi, çaresizlikten mi? Bu insan soyunun arasında; yüzler, kimlikler, inanışlar, önyargılar ve kaybolan zaman. Bütün hayatın özeti bu, akıyor gözlerimin önümden. Kim kaybeder, kim kazanır.bu savaşı, kim ne kadar çok kan akıtacaksa o kazanacak.
Ölü sayıları artıyor dünyada sevgilim.
Yakında bizede emparyal bir kurşun.
Üşüyorum, kılıç kuşanmadığımdan mı, ölümlere seyirci kaldığımdan mı, kim olduğumu bilmediğimden mi? Çok ülkeler geçti atalarım çok ırkları insanları bağrına bastı. Kim bilir benim bağrımda kaç insan kaç ırk yaşar, bilinçaltımda kaç tarih saklı, bu yüzden belki bu kadar yersiz yurtsuz oluşum
Tanrım yanlızca bir sıvı, bir gen projesimiyim. ben bir organizmayım, neyin parçasıyım. Kutsal yeryüzünün efendisi ya da (ünlem işareti) bir canlı türü, hayvanlarla kıyaslanmayacak vahşi, yok edici, eser yok iyilikten
